”Terazinin bir köşesine bütün dünyayı, öbür kefesine annemi koyacak olursak, dünya
avucunu yalardı” demiş Lord Langdale…
Haydi bugünün anısına hepimiz bir başka annenin çocuğu olalım. Genç, yaşlı, kadın, erkek, hepimiz bizden habersiz yüzlerce annenin çocuğu…
Parmaklıklar ardında hasretle oğlunu bekleyen anneye verelim ilk kır ciceklerimizi. Kimsesizler evinde sessiz sedasız torunlarını bekleyen nineye koşalım ilk önce. Sokakta küçük bebeğiyle bir dilim ekmek bekleyen anneye sarılalım en içten sıcaklığımızla. Hasan’ı bekleyen Emine teyzenin Cumartesi anneleri adına yürüyelim bir kere de…
Yıllardır çocuklarından haber alamayan Arjantin’li annenin kızı olalım. Hastahanede günlerdir gözü kapıda bekleyen annenin yanında alalım soluğu. Kapı komşumuzun zilini çalalım Annemiz uykudayken. Ve hiç tanımadığımız birisi çalsın kapımızı bir kere de bizden evvel. Anne desin annene, buğulu gözlerindeki yaşları o silsin ilk önce. Dualarında önce evladını düşünen annenin yüreğine gidelim… Birlik olalım çoğalıp koşalım bütün yürekli gerçek annelere.
Somali’deki annenin oğluna bakışı olalım bir kaç dakikalığına. Doğar doğmaz elinden alınan kızı olalım bir başka annenin. Çocuklarından uzakta olmak zorunda olan annelerin yanına koşalım hadi bugün. O zaman annemize vereceğimiz en güzel hediyeyi verelim ve ilk defa geç kaldığımıza sevindirelim ANNElerimizi. Annemizi annesiz bir çocuğun yanına götürelim. Ona sarılsın onu koklasın bugün, paylaştıkça çoğaldığına inandığımız sevgimizi alalım sadece yanımıza. İlk annemiz silsin o yaşlı kimsesiz dört duvardaki teyzenin incilerini. Ve dualarımızla buluşalım bugün. Yıllardır evlâdından haber alamayan teyzenin yanıbaşında kalalım. Ve anne olamamış annelik hasretini içinde saklayan yakınlarımıza hissettirmeyelim bugünü. Üzülmesin kimse en azından bugün. Kimsenin içi parça parça olmasın, hepimizin dilinde sessizliği bozan sen kahkahalar olsun. Sevgili annemizin pamuk ellerinde sabahlayalim, hayırsız aramaz sormaz dediği evladını götürelim o anneye.
Hiç bir şey yapamıyorsak arayalım tanıdığımız sevdiğimiz bütün anneleri. ‘Cennet Annelerin ayakları altında’ dedirtelim içimizdeki en iyi niyetli bize. Yatağa yattığımızda mutlulukla uykuya dalalım, hiç değilse bugün yapalım. Bu bizim senelerce sürecek planımız olsun, her sene bugün mutlu edeceğiz bilmediğimiz tanımadığımız bütün Anneleri diye. Yıllar sonra kapımızda sıraya giren çocuklarımızın arkadaşları toplansın, hepsini Anne sevkatiyle kucaklayarak koklayalim.
İsimleri unutulmuş üzerinde artık hiç bir çiçek açmayan bu dünyadan gitmiş Annelere koşalım sabahın ilk ışıklarıyla. Daha oğluna koklayıp doyamadan, geleceği günü iple çeken, acı bir telefonla 20 yaşındaki en degerlisini kaybeden Şehit annenin çocuğu olalım bugün. Bizim olsun bütün anneler artık, sımsıkı sarılalım hepsine. Hepsinin ellerini aynı sıcaklıkla opelim. Küçük bir çocuk olalım bugün. Dünyada eşi benzeri olmayan tek varlık benim Annem dedirten o varlığa tutuna tutuna anne olalım… Ve bütün anneler bir kerede, annelik duygusunu tatmamış kimsesizler evinde, köşesinde bekleyen çocuğun annesi olmaya gidelim.
Anneler günümüz hatırlanır olsun.
