Şafak Pavey ismini ilk duyduğumda henüz çok gençtim. Yaşadığı acıyı ve bu acının kendi kaleminden gazeteye yansımalarını hiç kaçırmadan takip ederken sürekli ona yazma isteği vardı içimde. Acısını paylaşmayı, desteğimi göstermeyi çok istedim ama bir türlü olmadı.
Yıllar sonra ismini google’ ladığımda başarılarını ve kaza sonrası neler yaptığını okurken birşeyi farkettim. Biz belkide farklı yıllarda aynı mekanlarda bulunmuş; aynı üniversitenin farklı bölümlerinde okumuş, Zürih’te belki aynı peronda bekleyip, Alpler’i gören hastane penceresinden taburcu olacağımız günü beklemiştik. Hayat farklı zamanlarda aynı mekanlarda buluşturmuştu bizi ve fakat hiç tanışmamıştık.
Pavey’in kısa bir süre önce ABD Dışişleri Bakanlığı’nın “Cesur Kadın” ödülüne layık görüdüğünü öğrendiğimde ise, bunu bir hakkın geçte olsa teslimi olarak gördüm. Zira o bu ödülü yıllar önce haketmişti. Bugün, Allah’ın ona bahşettiği ömrü hakkını vererek yaşayan bu cesur Türk kadınını, onun için yazdığım küçük bir şiirle kutluyorum. Tebrikler Şafak!
Mütevazı bir neşe ve kibirli bir acının soylu kadını,
Kuşları dinlemeye, çiçek toplamaya
Çocuklarla oynamaya zamanı olmayan bir adam tanıyıp
Sonra tüm kalbinle sevmişsin onu…
Acı bir imtihanla yüzleşmeyi beklemeden,
Birgün , bir anda,
Yaş 19, peron 13, saat tam 10’da
İyiliğe uzanırken cesur ellerin,
Bir çiglikla incinmiş güzel bedenin
“Kalanları kurtarın” demeye dilin
Öyle ki, hazırmış güçlü metanetin
Ve yaşatmaya seni, şükürki cesaretin…
Bu irade, bu kalp, bu eğilmez baş
Mücadele yüklü bu teslimiyet
Dünyayı taşitmış sana omzunda,
Engelleri güce dönüştüren bir kadın var bak,
Şimdi yıkılmamış dimdik karşimda!
Peki ya ote yanda,
Ki sahnenin “en acısı” zaten burada,
Soylemesi dile zor, idrak etmesi akla,
Sessizliğe gömülü hastane odasında,
Seni yanlız bırakan, bir korkak adam!
Acıyı paylaşmadan kaçmayı görev sayan…
İnsan olmak zor,
Hem insan hem “erkek” olmak daha da…
Hem insan hem erkek hem cesur olmaksa en zoru Şafak.
Cesaret ve metanet genetiktir demiş doktorun, haklı
Bir adam nasıl ögretir bir kadına cesur olmayı?!
Bahsedilmiş bir “gen” bu, başetmesi zor
Taşiması bir lütuf amma, taşiyana hayat zor…
İnsan olmak zor, insan kalmakta,
Hem insan hem kadın olmak daha da,
Hem insan, hem kadın hem cesur olmaksa en zoru Şafak…
Yaş 17, peron 13, saat 10 derken,
En zoru o gün zaten, başarmıştın sen!
Yaş 35, sahne senin bugun, saatler durdu
Cesur ellerin gururla, bir ödüle uzandı
Pavey soyadına, onun adına
Korkaklara, acizlere, o zavallı adama
Gösterdin bugün Şafak:
Neymiş insanlık, cesaret neymiş,
Neymiş küllerinden “yeniden” dogmak!
