BİRLEŞMİŞ MİLLETLER (TURKISH JOURNAL) – Juliet İnan – 21 Ağustos, Uluslararası Terörizm Mağdurlarını Anma Günü kutlamaları için, bu yılın başlarında, BM medya bölümünden yetkililer, Batı Afrika’daki Çad ve Kamerun Kuzey Bölgesi’ne röportaj yapmak için gitti. Hikayeleri olan insanlar, terörizmin hayatlarını nasıl parçaladığını anlattılar.
38 yaşındaki, iki çocuk annesi Nijeryalı Hawa Abdu, 2014 yılında Boko Haram’da, yasadışı terörist grup tarafından kaçırıldı ve dört yıl boyunca, Nijerya’nın kuzey doğusunda teröristlerle yaşamak zorunda kaldı. Ocak 2018’den bu yana da, Kamerun’un Kuzey bölgesinde, Nijeryalı mülteciler için kurulan bir kamp olan Minawao’da yaşıyor.
Hawa Abdu acı dolu tecrübelerini şu ifadelerle dile getirdi:
“2014’te, Borno Eyaleti’nin başkenti Nijerya ile Kamerun sınırı arasındaki bir kasaba olan Bama’ya annemi görmeye gittim. Bir gün, yerel otoritelerce orada kalmanın güvenli olmadığı söylendi. Ancak annem hasta olduğu için terk etmeyi reddettim. Ertesi gün, sabaha karşı saat 4’te, teröristler şehre girdiler. Onlara engel olmak imkansızdı. Her taraftan silah sesleri duydum. O kargaşada iki çocuğum bir yöne koştular, ben ve annem başka bir yöne gittik. Teröristler tarafından yakalandık. Annemi tokatlayıp yere attılar. Benimle beraber birçoğumuz alınıp Zamaimaya kasabasına götürüldük. Ardından 10 kilometre boyunca çalılar arasında yürütüldük. Genç kızlar hariç hepsi bir Boko Haram savaşçısı ile evlenmeye zorlandılar. Başta reddettiysem de, üç gün sonra kabul etmekten başka çarem olmadığını anladım. Çünkü evlenmezsem idam edilecektim. İslamiyete dönmem emredildi. Evlilikten önce İslam’a döndüm. Çok az yemek veriyorlardı ve çok dayak yiyiyordum. Bir keresinde yedi gün aç kaldım. Bazen bana yemek için fasulye veriyorlardı. Çok açlık çektim. Bir Boko Haram dövüşçüsüyle evlenmekten nefret ediyordum.
Teröristler gözlerimizin önünde birçok insanı öldürdüler. Bunu durduracak gücümüz yoktu. Her gün yer değiştiriyorduk. Bu zor zamanlarda Tanrı beni korudu. 13 yaşındaki kızım Hadiza bir yolunu bularak kaçmayı başardı. Her gün çocuklarımın hayatta olmaları için dua ediyordum. Annemin ise nerede olduğunu bilmiyordum. Bir gün askerler geldiler ve Boko Haram’ı kovaladılar. Bana ve şimdi 14 yaşında olan diğer kızım Fatima’nın kaçmasına yardım ettiler. Bugün Minawao kampında benimle birlikte yaşıyor.
Bir yıldan fazla bir süre bu kamptayız. Komşularım yemek ve kıyafetler veriyorlar. Buraya geldiğimden beri tavuk yemedim. Biraz para kazanmak için yer fıstığı satıyorum. Paspas, saksı ve daha fazla giysiye ihtiyacım var.
Kalp hastasıyım ve kaygı rahatsızlığım var. Ailemden, erkek kardeşlerimden nasıl ayrıldığımı ve tanık olduğum cinayetleri unutamıyorum. Bunu her gün düşünüyorum.
Hausa Fulani şarkılarıyla dinleniyor ve rahatlıyorum. Bazen komşumun telefonunu ödünç alarak dinliyorum. Bu beni mutlu ediyor; bana huzur veriyor.”
